عضو شورای ادیان جهانی پیشنهادکرد:اعلام روزجهانی دعابرای رفع کرونا

 آیت الله احمد مبلغی که در آخرین اجلاس شورای ادیان سازمان بین الملل ) که چند ماه پیش در آلمان برگزار شد( به عنوان عضو این شورا برگزیده شد، در نامه ای به دبیر کل این شورا  خواستار آن شد که در شرائط مشکل جهانی کرونا یک روز تحت عنوان “روز جهانی دعا و تضرع اتباع ادیان” اعلام گردد.

به گزارش پایگاه خبری رهپویان قم ،بر اساس این گزارش، وی این درخواست را در نامه ای خطاب به پروفسور عزت کرم دبیر کل سازمان جهانی رهبران دینی سازمان ملل متحد، اعلام نمود.

  وی این نامه خاطرنشان کرد: یشنهاد می کنم که شورای ادیان  سازمان ملل،  یک روز را به عنوان روز جهانی دعا در پیشگاه خداوند برای درخواست برطرف شدن و به پایان آمدن این بیماری جهانی اعلام کند.

آیت الله مبلغی در این نامه اظهار داشت: در این روز همه  اتباع ادیان مختلف در پیشگاه خداوند دعا و تضرع کنند. وی افزود: این عمل، از یک طرف جلوه خوبی از حضور یکپارچه و خاشعانه خانواده خداوند را در پیشگاه پروردگارشان  به نمایش می گذارد و از طرف دیگر جلوه خوبی از نزدیکی و همگرایی ادیان را تجسم می بخشد و از سوی سوم زمینه نزول رحمت الهی را به بندگانش در این شرایط مشکل جهانی انسانی نزدیک میکند.

---

فرصت‌ها و چالش‌های فراروی فقه در شرایط کرونا و پساکرونا

عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه ویروس کرونا فرصت ها و چالش هایی را فراروی فقه گشوده است، گفت: شناخت و فعال کردن ظرفیت‌های فقهی، می‌تواند تهدیدات را  تضعیف و یا امحاء، وفرصت ها را به حرکتی در جهت تعالی  اجتماعی از حیث دینی و افزایش عمق تجربه فقهی، تبدیل کند.

▪ فرصت ها:

 آیت الله احمد مبلغی در یک هم اندیشی علمی که به صورت مجازی برگزار شد، گفت: “انتقال ذهنیت و تجربه فقهی به فضاها و مسائل کلان جهانی و انسانی” و ” امکان یابی فقه برای پرداختن آزادانه تر، دقیق تر  و مناط محور تر به جنبه های آیینی دینی” از فرصت های ناشی از ویروس کرونا است که فراروی فقه گشوده شده است.

رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس گفت: فراهم آمدن زمینه انتقال فقیهان از وضعیت هاى اجتماعی خُرد یا قومی به وضعیت هاى اجتماعی کلان، گسترده، جهانی و انسانی، یک فرصت مهم برای دانش فقه است.

وی در تبیین “فرصت بودن چنین نگاهی” گفت:  تصویری که دین – و به ویژه مذهب شیعه-  از مهدویت ارائه می دهد، آمیخته و مملو از دیدگاه های جهانی و انسانی است و با شعار “عدالت برای همه زمين” شکل می گیرد. و این بدون توجه به آن است که آیا استفاده‌کنندگان عدالت، مسلمان هستند یا نه؟

وی اظهار داشت: دسترسی محققان فقه به این امکان که  دقیق تر  و مناط محور تر، به جوانب  آئین های مذهبی بپردازند، فرصتی دیگر است که در اثر مسائل ناشی از کرونا ایجاد شده است.

▪چالش ها:

  رئیس مرکز تحقیقات اسلامی مجلس همچنین ” برآمدن و آشکار شدن نیاز جامعه به  پاسخ‌های ديني، به صورتی پکیجی و فراتر از “پاسخ های صرفاً فقهی” ضرورتی است که عدم توجه به آن چالش انگیز است.

   آیت الله مبلغی گفت: وقتی ویروسی مثل کرونا اینچنین با فوریت عمل می کند و دامنه شيوع و چتر تاثیر گذاری خود بر بخش های مختلف زندگی را با فوریت می گسترد، حوزه ها باید در پرداختن به آن و احکام مسائل مربوط به آن، و تبیین مواضع جامع الاطراف دینی در قبال آن با سرعت بیشتری عمل کنند، و گرنه این به صورت چالش فراروی دانش فقه ظهور پیدا می‌کند.

  وی بیان داشت: جامعه مواجه با کرونا برای اینکه به صورت فوری شرایط روحی و فکری دینی خود را مدیریت و کنترل، و نیاز خود را اقناع و ارضا نماید، باید پاسخ های دینی جامع الاطراف دریافت کند.

آیت الله مبلغی یادآورشد: آنچه روشن است  پاسخ های فقهی به رغم ضرورت، کافی نیست؛ بلکه پاسخ کلامی، تهذیب نفسی و دعا محور نیز لازم است، و نیز رعایت یک نظم هماهنگ بین اجزاء پاسخ هایی که می دهیم ضروری است.

  وی با اشاره به ضرورت هوشمندی و ظرافت در فتوا، گفت: ما باید ازطریق فتواهای دقيق، دین را به صحنه بیاوریم. هم چنین باید توجه کنیم که نسخه های ما نباید به گونه ای باشد که ناگهان جامعه را به سمت موقعیتی ببرد که فقط یک گروهی بتوانند آن را اجرا بکنند.

▪ سه بخش دینی و شناخت فرصت ها و چالش ها در قبال آنها

  وی با اشاره به اینکه ما می توانیم از یک زاویه، امور دین را به سه بخش: “بينشى” (ایمان به خدا)، “آئینى” (اجتماعات دينى) و “توقعى” (شفاانتظارى از دين و مقدسات آن)، تقسیم کنیم، گفت: در شرائط کرونا آنچه می‌تواند اتفاق بیافتد، تقویت بینشی دین و بی پیرایه تر شدن، جدی تر شدن، معنادار تر شدن و عمیق تر شدن توجه به خداوند است.

وی ادامه داد: به موازات بزرگتر شدن بخش بینشی، زمینه های پر قدرت برای کشف لایه های غرور انسان در پیشگاه خداوند و تعریف ابعاد و چگونگی تخلق به اخلاق خداوند در زندگی اجتماعی، از یک طرف، و توجه به مناط های فقهی برای تنظیم شعائر دینی از طرف دیگر،  فراهم می آید، و این دقیقاً راهی است که دین در آن حضور و بروز دقیق تر و واقعی تر پیدا می کند.

  وی با اشاره به این که اصل نگاه توقعی به دین،  همچون شفاخواهی دینی از حاق بینش خدامحور برمی خیزد، و دین نیز آن را تقویت، و بر آن -به ویژه در قالب توسل به امامان (ع) – تاکید کرده است، گفت:  در عین حال گاهی حجم استفاده های توقعی از دین، برپایه منطقی خود ساخته و کمتر بهره گرفته از دین، از سوی عوام شکل می گیرد.

وی افزود:  در این صورت آسیب جدی این است که این حجم، آنچنان گسترش پیدا می کند و بر دور خود را لایه و تار می تند که  در نگاه عمومی آنان به شیرین ترین و اصیل‌ترین بخش دین،  بدل می شود به همه ارزیابی ها ارزش داوری های آنها نسبت به دین از این خاستگاه شکل می گیرد.