بیانات حضرت آیت الله فاضل لنکرانی در پایان درس خارج اصول ۱۴ / ۹ / ۹۶
به گزارش پایگاه خبری رهپویان قم ،این بیانات به شرح ذیل است :
فردا مصادف با هفدهم ربیع الاول هست و میلاد پیامبر اکرم هست و همچنین مقارن با هفته‌ی وحدت هست. من بنا دارم در درس فقه چند جمله‌ای در مورد پیامبر اکرم صحبت کنم اما برای اینکه در اینجا هم یک اشاره‌ای کرده باشم؛
واقع مسئله این است که یکی از وظایف ما در زمان خودمان معرفی و شناساندن پیامبر به جامعه‌ی بشری است و این خیلی مطلب مهمی است و مخصوصاً با اتهاماتی که بر شیعه می‌زنند که شیعه امیرالمؤمنین را بالاتر از پیامبر می‌داند یکی از افتراق‌ها و اتهاماتی که وهابیت علیه شیعه می‌زند همین است، در حالی که ما می‌گوئیم در کلمات امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شده که فرموده أنا عبدٌ من عباده یا من عبیده، نسبت به پیامبر این چنین تعبیری را دارد.
تعبیرات دیگری که این تعبیر را عرض کنم که تعبیر مهمی است امیرالمؤمنین در نهج البلاغه می‌فرماید از آن زمانی که پیامبر از شیر و شیرخواره‌گی گرفته شد قرن الله به من لدن أن کان فتیماً أعظم ملکٍ من ملائکته اینهایی که می‌گویند آیا پیامبر قبل از بعثت خطا کرده یا نه این کلام امیرالمؤمنین علیه السلام در مورد پیامبر و حالا وهابیت یا برخی از اهل‌سنتی که قائل به خطا برای پیامبر قبل از بعثت بودند ببینند اعتقاد شیعه راجع به پیامبر چیست؟
اعتقادمان همان است که امیرالمؤمنین می‌فرماید از زمانی که پیامبر از شیرخوارگی گرفته شد خدا بزرگترین فرشته‌ی خودش را موظف کرد برای سرپرستی او. تعبیر سرپرستی هم شاید دون شأن پیامبر باشد، این ملک نمی‌گذاشت که پیامبر از مکارم و طریق مکرمت خارج شود و محاسن الاخلاق لیله و نهاره، تمام محاسن اخلاق را مراقبت می‌کرد نسبت به پیامبر، هم در شب و هم در روز، آیا می‌شود یک چنین کسی که چنین ملکی از طرف خدا مراقبش بوده از زمانی که از شیرخوارگی گرفته شده حالا اینکه چه زمانی بوده! آیا می‌شود بگوئیم این اشتباه می‌کرده؟
تا چه رسد به اینکه ما بیائیم مسئله‌ی سهو النبی را مطرح کنیم، من همین جا این نکته را عرض می‌کنم که اجتهاد زمان ما آنقدر قوی شده بحمدالله به همت این بزرگانی که این همه در اجتهاد زحمت کشیدند روی این مبانی اجتهادیه اصلاً نمی‌شود توهم کرد سهو برای پیامبر را، و کسانی که مثل مرحوم صدوق با آن عظمتی که برای ما دارند اما این قوّت اجتهادی بزرگان زمان ما را نداشتند، اینها اگر در یک جایی یک اشتباهی کردند و قائل به سهو النبی شدند اگر این موازین اجتهادی امروز در اختیار بزرگانی مثل صدوق بود قطعاً چنین مطلبی را نمی‌گفت یا گاهی اوقات نسبت به قضیه امام حسین علیه السلام مسئله را به سید مرتضی نسبت می‌دهند که در جریان حادثه‌ی کربلا مثلا اینطور بنا نبود از اول امام برای این شهادت حرکت کند به قصد حکومت رفت و یا کلماتی که به مرحوم سید مرتضی نسبت می‌دهند!
این نکته را خوب دقت کنید اگر خواستید نقل هم بکنید نگوئید فلانی سید مرتضی و صدوق را تنقیص کرد!
آنها حق علمی و معنوی و همه چیزشان برای شیعه تا قیامت محفوظ و ثابت است بر همه‌ی حوزه‌ها ثابت است ولی عرض من این است که اگر این موازین اجتهادی که ما امروز داریم، اگر اینها در اختیار امثال صدوق بود اینها هم این نکاتی که امروز مورد نفی بزرگان ما هست را قائل نمی‌شدند، صدوق دیگر قائل به سهو النبی نمی‌شد، استدلالاتی که ما به ظواهر آیات قرآن می‌کنیم برای عصمت انبیاء، به کلمات امیرالمؤمنین. الآن یک دلیل خیلی روشن می‌کنیم، در نهج البلاغه امیرالمؤمنین این را فرموده آیا می‌شود کسی که ملک او را دائماً مراقبت می‌کرده هم نسبت به محاسن اخلاق و هم نسبت به مکارم اخلاقی، آن هم لیلاً و نهارا آیا می‌شود گفت اشتباه می‌کرده، بعد خود امیرالمؤمنین می‌فرماید و لقد کنت اتبعه اتباع الفصیل اثر امه، من هم مثل بچه‌ای که دنبالش مادرش بود به دنبال پیامبر بودم یرفع لی فی کل یومٍ من اخلاقه علما، هر روز یک علمی از علم خُلق و اخلاق خودش را برای من بلند می‌کرد، یعنی هر روز من را به یک مرتبه‌ی بالایی از مراتب اخلاقی می‌رساند، امیرالمؤمنین ما تربیت شده‌ی پیامبر است، این آقایان بگویند که چه کسی را در تاریخ سراغ داریم که تربیت شده‌ی پیامبر باشد.
در آستانه ولادت پیامبر خودمان واقعاً تأمل کنیم در شناخت بیشتر پیامبر، بشناسانیم پیامبر را، امروز یکی از توطئه‌های مهم تخریب چهره‌ی رسول خدا است امیدواریم که این روز بر همه مبارک باشد امیدواریم که ما از امت واقعی رسول خدا باشیم.
وصلی الله علی محمد و آله الطاهرین